Richtlijnen voor terugkeer na een hersenschudding

Hersenschudding

Het komt nogal eens voor dat sporters in een duel om de bal hard met hun hoofd tegen elkaar aan botsen. Dit kan leiden tot een hersenschudding die, zoals uit een eerdere samenvatting van Topsport Topics blijkt, vervelende gevolgen kan hebben. Het is verstandig om het herstel van een hersenschudding serieus te nemen. Melander en Moen hebben aan de hand van een literatuurstudie een aantal richtlijnen opgesteld om het herstel van een hersenschudding in goede banen te leiden.

Neem de tijd

De symptomen die kunnen optreden bij een hersenschudding lopen nogal uiteen. Iemand met een hersenschudding kan zowel fysieke, cognitieve, emotionele als slaapproblemen hebben. Denk hierbij aan bijvoorbeeld hoofdpijn, balansverstoring, vergeetachtigheid, depressieve gevoelens en problemen met het in slaap komen. Het is dan ook belangrijk om te onderzoeken of een sporter met een hersenschudding een of meerdere van deze symptomen vertoont. Om de diagnose van een hersenschudding te stellen en de symptomen in kaart te brengen is een arts te raadplegen. Het is na een hersenschudding belangrijk om de tijd te nemen voor het herstel. Pas als in rust de symptomen van een hersenschudding verdwenen zijn, kan een sporter beginnen met het opvoeren van de trainingsbelasting en als dat goed gaat weer wedstrijden gaan spelen. Gemiddeld duurt het ongeveer 1 tot 2 weken voordat een sporter in rust symptoomvrij is en kan starten met fysieke belasting. De auteurs hebben zes fases gedefinieerd die een sporter zou moeten doorlopen totdat hij weer op wedstrijdniveau belastbaar is. Voordat een sporter naar de volgende fase kan overgaan moet hij 24 uur symptoomvrij zijn. Op basis van de geraadpleegde literatuur hebben de auteurs een aanpak voor de terugkeer bedacht in onderstaande 6 fasen:

1. rust tot een sporter symptoomvrij is
2. lichte aerobe inspanning (wandelen, zwemmen, rustig fietsen)
3. sportspecifieke oefeningen zonder fysiek contact of impact op het hoofd, geen krachttraining (schaatsen, rennen, schietoefeningen)
4. complexe sportspecifieke oefeningen zonder fysiek contact, lichte krachttraining
5. normale training met het normale fysieke contact (gebruikelijke trainingsvormen met de groep)
6. wedstrijden spelen

Conclusie

Te snel de sport hervatten, dus voordat een sporter volledig hersteld is, vergroot het risico op het zogenoemde “second impact syndrome”. Als een sporter nogmaals een hersenschudding oploopt terwijl hij nog niet helemaal genezen is van de vorige hersenschudding zijn de symptomen vaak erger en kan dit in uitzonderlijke gevallen leiden tot een coma of zelfs de dood.

Het is van belang om het herstel van een sporter met een hersenschudding zeer serieus te nemen. Tijd nemen voor het herstel is daarin essentieel. Het is belangrijk om gedoseerd de belasting van de trainingen op te voeren en om goed in de gaten te houden of de symptomen niet terugkeren.