Cognitieve training heeft potentie, maar onderbouwing ontbreekt veelal

Om op topniveau te kunnen presteren zijn onder andere een goede concentratie, snel beslissingen kunnen maken en een goed werkgeheugen van groot belang voor een topsporter. De laatste jaren krijgt dit zogenoemde cognitief functioneren meer en meer aandacht in zowel de sportwereld als de wetenschap. Reden genoeg voor een groep Duitse en Australische onderzoekers om de stand van zaken omtrent cognitieve training voor sporters eens nader onder de loep te nemen.

Wildgroei

Door de toenemende interesse in cognitieve training, blijkt er een wildgroei van (commerciële) partijen die allemaal beweren dat hun manier van cognitief trainen bijdraagt aan een betere sportprestatie. Veel van deze methoden zijn niet door wetenschappelijk onderzoek gestaafd. Andere methoden laten zien dat je heel goed wordt in het uitvoeren van de oefeningen waar de training uit bestaat. Maar waar de producenten beweren dat dat bijdraagt aan een betere sportprestatie, ontbreekt geregeld het wetenschappelijk bewijs voor deze vertaalslag naar de sport. De fysieke en mentale druk zijn anders in een lab dan tijdens een wedstrijd op het veld. Of een cognitieve training werkelijk een positief effect heeft tijdens wedstrijd, zal daarom ook in een dergelijke situatie getest moeten worden.

In de praktijk

Het is echter niet alleen kommer en kwel, er zijn ook interventies die wel goed getest zijn. Het is echter belangrijk dat er niet alleen op het verhaal van de aanbieders afgegaan wordt, maar ook te kijken of er werkelijk bewijs is dat de aangeboden cognitieve training zijn meerwaarde heeft voor de sportpraktijk. Het is daarnaast belangrijk om te weten dat ook cognitieve training maatwerk is, waarbij elk individu andere behoeftes heeft.