Er zijn legio voorbeelden in de topsport van wereldsterren die al op zeer jonge leeftijd uur na uur trainden in hun doelsport. Misschien is één van de meest legendarische voorbeelden wel het verhaal van de oud-toptennisser Andre Agassi. Zijn vader bond hem op tweejarige leeftijd al een tennisracket aan zijn hand en enkele jaren later trainde hij al zeven avonden in de week, uur na uur.
Nog steeds bestaat het idee dat vroeg specialiseren een vereiste is om de top te halen. Buiten het feit dat het tegendeel waar is, blijken er zelfs fysieke risico’s te kleven aan vroeg specialiseren.
Teveel van het goede
Het blijkt dat vooral de gewrichten van de “vroeg specialisten” te lijden hebben onder deze vroege specialisatie. Knieën, schouders en enkels worden zo vaak en zwaar op dezelfde wijze belast dat hier de meeste overbelastingsblessures ontstaan. Daarnaast lopen enkels en polsen ook het meeste gevaar op acute blessures, kort gevolgd door nek en hoofd.
Het risico is niet anders tussen jongens of meisjes die zich vroeg specialiseren. Bij beide is het risico op blessures evenveel verhoogd als zij zich al op jonge leeftijd alleen nog op hun doelsport richten.
“Vroeg specialisten” die extreem veel trainen vergroten het risico op blessures nog eens extra met ongeveer dertig procent. Als ezelbruggetje hanteren de onderzoekers dat kinderen die toch vroeg specialiseren in ieder geval niet meer uur in de week moeten trainen dan hun leeftijd in jaren. Met andere woorden: een kind van 16 jaar moet niet meer dan 16 uur per week in zijn doelsport trainen. Doet hij dit wel dan verhoogt hij het risico op blessures. Dit is logischerwijs een leidraad en geen garantie om blessures te voorkomen. De belastbaarheid zal altijd individueel bepaald moeten worden. Dit is zeker tijdens de groeispurt, wanneer de belastbaarheid lager is, van groot belang.
Durf te wachten
Een verhoogd risico op blessures in combinatie met het feit dat vroeg specialiseren geen garantie is voor succes, maakt dat vroeg specialiseren niet verstandig is. Durf te wachten met specialiseren is dus het devies.
Er zijn uitzonderingen, zoals schoonspringen en turnen. Bij deze sporten is klein zijn een voordeel, omdat deze sporters dan sneller om hun as kunnen draaien. In dat geval is het wel noodzakelijk om op jonge leeftijd je doelsport te beoefenen als de absolute top het streven is. Maar hiermee is het risico op blessures dus wel verhoogd.
Bron
- Post EG, Trigsted SM, Riekena JW, Hetzel S, McGuine TA, Brooks MA, Bell DR (2017) The association of sport specialization and training volume with injury history in youth athletes. Am. J. Sports Med., 45: 1405-1412
